Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Δ.Α.Κ.Ε -ταμεία

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ (ΔΑΚΕ-ΔΤ)



ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ




(Ασφαλιστικά Ταμεία του Δημοσίου)



Το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα γενικά και ιδιαίτερα το σύστημα επικουρικής ασφάλισης για τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες του Δημοσίου έχουν σχεδιαστεί, στηρίζονται και λειτουργούν όχι στα πλαίσια της κεφαλαιοποίησης αλλά με ανταποδοτικό χαρακτήρα.

Αυτό σημαίνει, ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές που ενισχύουν τα Ταμεία και αυτά με τη σειρά τους δίνουν τα ανάλογα μερίσματα στους συνταξιούχους καθώς και το εφάπαξ βοήθημα του Ταμείου Πρόνοιας προς τους αφυπηρετούντες.

Για να μπορεί να είναι ισχυρή αυτή η δυνατότητα πρέπει η σχέση εργαζόμενου - συνταξιούχου να είναι περίπου 4 εργαζόμενοι ένας συνταξιούχος.

(Σημειωτέον είναι το ότι το Ταμείο Πρόνοιας {εφάπαξ} και το Μετοχικό Ταμείο στηρίζονται αποκλειστικά στις εισφορές των εργαζομένων και σε όποια έσοδα έχουν από τα περιουσιακά τους (ακίνητα ή επενδεδυμένα κεφάλαια) και το ΤΕΑΔΥ στηρίζεται επίσης σε εισφορές που δίνουν οι εργαζόμενοι και σε εισφορές που δίνει το Δημόσιο ως εργοδότης (3% + 3%) καθώς και στα έσοδα από τα περιουσιακά στοιχεία (ακίνητα ή επενδεδυμένα κεφάλαια).



Η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ



Με την πάροδο των χρόνων η βιωσιμότητα των Ταμείων Επικουρικής Ασφάλισης συνεχώς αποδυναμώνεται και τούτο διότι :

Από την ίδρυσή τους αυτά τα Ταμεία έτυχαν της πλήρους εκμετάλλευσης στα αποθεματικά τους από το ίδιο το Κράτος. Συγκεκριμένα : Οι Διοικήσεις των Ταμείων στην πλειοψηφία τους ήταν διορισμένες από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις και τούτο για να μπορούν εύκολα και όποτε ήθελαν να χρησιμοποιούν τα αποθεματικά (ιδιαίτερα στα πρώτα 30 και παραπάνω χρόνια ήταν υψηλά αφού η σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων ήταν ακόμη και στο 7 προς 1 (υπέρ των εργαζομένων) χωρίς μάλιστα να αποδίδουν ούτε τον ελάχιστο τόκο του απλού Ταμιευτηρίου.

Πέραν δε αυτού δεν επέτρεπαν καμία επένδυση, πλην ελαχίστων που αγοράστηκαν κάποια ακίνητα που σήμερα στηρίζουν πάρα πολύ τα Ταμεία.

Αυτό σημαίνει πως αν το κράτος έδινε τους αναλογούντες τόκους ή ακόμα επέτρεπε επενδύσεις με υψηλά κέρδη όπως η αγορά ακινήτων που και σίγουρη επένδυση ήταν και μεγάλη απόδοση είχε, τότε τα Ταμεία Επικουρικής Ασφάλισης δεν θα είχαν κανένα οικονομικό πρόβλημα.

Αυτό δυστυχώς δεν έγινε και αποτελεί το πρώτο μεγάλο πρόβλημα για τη βιωσιμότητα των Ταμείων.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός πλέον της σμίκρυνσης, της απόστασης της σχέσης μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων, ήδη η σχέση αυτή είναι στο 1,9 εργαζόμενοι προς 1 συνταξιούχο.

Τούτο οφείλεται κυρίως γιατί από το 1994 που ψηφίστηκε ο νόμος 2190 (Πεπονή)όπου πλέον οι διορισμοί στο Δημόσιο θα εγίνοντο μόνο μέσω του ΑΣΕΠ, η τότε Κυβερνήσεις (του ΠΑΣΟΚ) χάριν της ρουσφετολογικής πολιτικής εφεύρε και διεύρυνε υπερβολικά το θεσμό των συμβασιούχων (αορίστου χρόνου, ορισμένου χρόνου, έργου, εποχιακού, ελαστικού ωραρίου κλπ) οι οποίοι συμβασιούχοι δεν ασφαλίζονται στα Επικουρικά Ταμεία του Δημοσίου, με αποτέλεσμα ενώ καλύπτουν, σε μεγάλο ποσοστό, πάγιες και διαρκείς ανάγκες στις Δημόσιες Υπηρεσίες, στερούν από τα Ταμεία τις εισφορές που θα έδιναν εάν ήταν μόνιμοι υπάλληλοι.

Ήδη ο αριθμός αυτής της κατηγορίας που δεν πληρώνουν εισφορές ξεπερνάει τις 200.000 (93.000 περίπου αορίστου χρόνου και 120.000 ορισμένου χρόνου).

Τρίτο σημαντικό επίσης πρόβλημα προέκυψε από την αναταραχή που δημιουργήθηκε εξαιτίας της κακής πληροφόρησης στο θέμα των αλλαγών του ασφαλιστικού συστήματος αφού η μεν κυβέρνηση δεν είπε καθαρά και κατανοητά από την αρχή τι σκέπτεται να κάνει στο ασφαλιστικό, η δε αντιπολίτευση σύσσωμη καλλιέργησε κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας όπου μαζί, δυστυχώς και με κακούς χειρισμούς συνδικαλιστικών στελεχών, χάριν λαϊκισμού και κομματικής ή παραταξιακής εκμετάλλευσης, οδήγησαν σε φυγή χιλιάδες εργαζόμενους με πρόωρες συντάξεις.

Σ' αυτόν τον πανικό και σ' αυτή τη φυγή τα Ταμεία αποδυναμώθηκαν οικονομικά και ιδιαίτερα το Ταμείο Πρόνοιας το οποίο στην πραγματικότητα έχει πτωχεύσει αφού τα περιουσιακά του στοιχεία δεν ξεπερνούν τα 250.000.000 (διακόσια πενήντα εκατομμύρια) ευρώ και οι άμεσες υποχρεώσεις του ξεπερνούν τα 600.000.000 ευρώ (εξακόσια εκατομμύρια).

Αυτό γιατί ο μέσος όρος κάθε φορά των αφυπηρετούντων ήταν περίπου σττους 6.000 εργαζόμενους και σ' αυτό τον αριθμό μπορούσε να ανταποκριθεί το Ταμείο.

Τα τρία τελευταία χρόνια όμως ξεπέρασαν τους 12.000 ανά έτος.

Αποτέλεσμα είναι πάνω από 15.000 αιτήσεις να έχουν συσσωρευτεί στο Ταμείο Πρόνοια και να περιμένουν να ικανοποιηθούν πάνω από 16 μήνες από τότε που υποβάλλεται η αίτηση παραίτησης από την υπηρεσία.

Ακόμη επίσης, ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που οδήγησε στην απώλεια χρημάτων από τα Ταμεία είναι η αγορά διαφόρων μετοχών στο χρηματιστήριο με αποτέλεσμα οι μετοχές αυτές να χάσουν τη μεγαλύτερη αξία τους (πρόκειται για την περίοδο της μεγάλης πτώσης του χρηματιστηρίου (τέλος της δεκαετίας του 1990 και αρχές της δεκαετίας του 2000 καθώς και από τις τελευταίες αγορές των διαφόρων δομημένων ομολόγων.

Ύστερα από όλα αυτά είναι κατανοητό ότι τη μεγαλύτερη, ίσως και τη μόνη ευθύνη, φέρει το κράτος για τη δυσμενέστατη κατάσταση που έχουν περιέλθει τα Ταμεία και ιδιαίτερα το Ταμείο Πρόνοιας (εφάπαξ) και ως εκ τούτου το κράτος οφείλει αμέσως να αναλάβει τις ευθύνες του.

Αυτό σημαίνει άμεση χρηματοδότηση - εφάπαξ ή σταδιακά - του Ταμείου από τον κρατικό προϋπολογισμό μέχρι της πλήρους αποσυμφόρησης των καθυστερημένων και ανικανοποίητων αιτήσεων.



Επίσης και για να μην έχουμε και πάλι τα ίδια φαινόμενα και στο κοντινό μέλλον να παρθούν οι εξής αποφάσεις και να υλοποιηθούν αμέσως :

1. Να εκτιμηθεί το μέγεθος των οφειλών του Κράτους προς τα Ταμεία και να καταβληθεί προς αυτά το αναλογούν ποσό.

2. Όλοι οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες του στενού Δημόσιου Τομέα, με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, εγγράφονται υποχρεωτικά και πληρώνουν εισφορές στα Επικουρικά Ταμεία του Δημοσίου.

3. Οι Διοικήσεις των Ταμείων οργανώνονται με τις κατάλληλες υπηρεσίες και τα κατάλληλα πρόσωπα που ασφαλώς και με υψηλές αποδόσεις να επενδύουν τα αποθεματικά των Ταμείων και να αξιοποιούν κατά τον καλύτερο τρόπο την ακίνητη περιουσία τους.

4. Να καταργηθεί ο νόμος που ψηφίστηκε επί ΠΑΣΟΚ και υποχρεώνει τα Ταμεία να μπορούν να αγοράσουν ομόλογα του Δημοσίου μόνο μέσα από το τραπεζικό σύστημα για να προκύπτουν οφέλη στις Τράπεζες.

Τα Ταμεία δεν χρειάζονται μεσάζοντες και μάλιστα πληρωνόμενους για να αγοράσουν, όταν το επιθυμούν ομόλογα του Δημοσίου.

Πρέπει να μπορούν απευθείας να κάνουν κάθε αγορά.

5. Να καταργηθεί ο νόμος που ψηφίστηκε τελευταία και βάζει τις Τράπεζες, που στην ουσία διαχειρίζονται χρήματα των Ταμείων και την Κεφαλαιαγορά που είναι ο ελεγκτής της χρηστής Δ/σης, των Ταμείων, στην Επιτροπή Επιλογής του εκάστοτε Προέδρου και μάλιστα με δικαίωμα ΒΕΤΟ.

Αυτές τις θέσεις εκτιμούμε ότι πρέπει να τις υποστηρίξουμε όλοι οι εργαζόμενοι και προφανώς να γίνει οποιοσδήποτε αγώνας μέχρι να γίνουν δεκτές.



Πιστεύουμε ότι αποτελούν τους κεντρικούς άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να στηριχτεί η επικουρική ασφάλιση για να διασφαλιστεί η συνέχεια των παροχών των μερισμάτων και του εφάπαξ και η βιωσιμότητα των Ταμείων.-




Για την Ε.Ε.



Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                        Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ                                                             ΕΡΜΗΣ ΚΑΣΣΕΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.