Κάτω από το παράθυρό μου πέρασε το καλοκαίρι…

Καλή σχολική χρονιά συναδέλφισσες και συνάδελφοι…

 Το καλοκαίρι πέρασε. Κι ήταν όμορφο για όποιον και όποια μπορούσε να το απολαύσει. Οι μέρες θα μικρύνουν ξανά, η δουλειά θα γίνει το επίκεντρο της ζωής, στις παραλίες θα απομείνουν μόνο οι σκελετοί από τις ομπρέλες, τα όνειρα θα συνωστίζονται σε λεωφορεία που καθυστερούν και προαστιακούς που δε θα έρθουν ποτέ. Τα καλοκαίρια μέσα σε αυτό το οικολογικό ολοκαύτωμα γίνονται όλο και πιο ανυπόφορα, πιο ζεστά, πιο ξηρά, με λιγότερο οξυγόνο, με νέες πυρκαγιές – 5.500 αστυνομικοί στην πορεία του Πολυτεχνείου και 300 πυροσβέστες για να σβήσουν μια πυρκαγιά που έκαψε ό,τι είχε απομείνει από πράσινο. Όμως το καλοκαίρι για εμάς στην Μεσόγειο τουλάχιστον είναι η βιωμένη υπόσχεση πως γεννηθήκαμε στην γη της επαγγελίας, είναι ο χρόνος που φυλάξαμε για τον εαυτό μας στον ήχο του κύματος και στον θαλασσινό αέρα, είναι οι Περσίδες των ευχών.

Το καλοκαίρι πέρασε και δεν άγγιξε. Πόσα παιδιά, πόσοι μαθητές και μαθήτριές μας δεν πήγαν διακοπές, την έβγαλαν στο διαμέρισμα με 40^ο Κελσίου υπό σκιάν και κάποια μετρημένα μπάνια μέχρι το Πόρτο Ράφτη; Ας κάνουμε έναν κόπο να ρωτήσουμε τα παιδιά μας πως πέρασαν τις διακοπές τους. Ας κάνουμε έναν κόπο να ρωτήσουμε που πήγαν διακοπές οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι συγγενείς που δεν έχουν σπίτι στο χωριό; Με 80-100 ευρώ τη βραδιά, με υπερτιμημένες fusion εκδοχές ελληνικής κουζίνας για ποσά που αγοράζεις όλο το μποστάνι. Με παραλίες που τις έχουν κάνει σαλόνια. Με τιμές ακτοπλοϊκών εισιτηρίων λες και θα πας στον Άρη.

Το καλοκαίρι πέρασε. Μες το Δεκαπενταύγουστο ένας περιφερειακός διευθυντής έστελνε απειλητικά τελεσίγραφα, διάφοροι δικτατορίσκοι αναπαρήγαγαν τις απειλές και τους εκβιασμούς του ΥΠΑΙΘΑ απειλώντας, εκβιάζοντας, ξεκινώντας διώξεις απεργών νεοδιόριστων, προϊσταμένων νηπιαγωγείων και διευθυντών, μοιράζοντας εντολές για συμπτύξεις, υπεραριθμίες και μετακινήσεις εκπαιδευτικών και μαθητών. Θρασύδειλα υποκείμενα που αναρριχήθηκαν με αμφισβητούμενες πορείες συλλογής μορίων για να αποφύγουν την «κατάρα της σχολικής τάξης», βομβάρδιζαν όλο το καλοκαίρι τα σχολεία με χαρτοπόλεμο εντολών και απειλών αλλά τρέμουν σαν το ψάρι όταν βρίσκονται απέναντι στο οργανωμένο εκπαιδευτικό κίνημα.

Το καλοκαίρι πέρασε κι όμως αυγουστιάτικα, πάνω από 1800 νεοδιόριστοι της πρωτοβάθμιας, μόνο από τα έτη 2020-21 έστειλαν τις αιτήσεις μονιμοποίησης στους Συλλόγους τους, συνεχίζοντας την απεργία-αποχή, ενάντια σε θεούς και δαίμονες, εν μέσω απειλητικών τηλεφωνημάτων, εκβιασμών και δηλώσεων του Γ.Γ. (Γενικού Γενίτσαρου) του ΥΠΑΙΘΑ Κατσαρού. Γεγονός που απογοήτευσε τόσο πολύ κάποιες συνδικαλιστικές παρατάξεις (λέγε με ΔΗΣΥ) που εκπρόσωπός της στο ΔΣ της ΔΟΕ δήλωσε το απίθανο, ότι «αιτήσεις έκαναν ακόμα κι αυτοί που αξιολογήθηκαν»!

Το καλοκαίρι πέρασε. Μετά από μια μακρά περίοδο ξηρασίας, καύσωνα και καταστροφικών πυρκαγιών, η βροχή που θα μας έσωζε παραλίγο να μας πνίξει και το προαύλιο του 2ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Φιλαδέλφειας μετατράπηκε σε λίμνη. Το ίδιο σχολείο το 2021, είχε πλημμυρίσει εν ώρα μαθημάτων, με συνέπεια οι μαθητές να εγκλωβιστούν και να χρειαστεί να δημιουργήσουν αυτοσχέδια γέφυρα με θρανία, προκειμένου να βγουν από τις αίθουσες. Σε άλλο σχολείο στο Περιστέρι έπεσε πεύκο, «ευτυχώς δεν είχαν αρχίσει τα μαθήματα». Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Είναι επιλογή, είναι σχέδιο, είναι καθεστώς.

Το καλοκαίρι πέρασε και στο σχολικό συγκρότημα 5^ου και 6^ου Δημοτικού Σχολείου Ζωγράφου όχι μόνο δεν ολοκληρώθηκαν οι επισκευές αλλά δεν ξεκίνησαν καν. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι ο διαγωνισμός για τα σχολικά πούλμαν μεταφοράς των μαθητών απέβη άκαρπος και οι μέρες μετράνε αντίστροφα ως τις 12/9. Αντίστοιχα, σε γεφύρι της Άρτας εξελίσσεται το νέο κτίριο 8^ου και 14^ου Νηπιαγωγείου Ζωγράφου το οποίο χτίζεται εδώ και έξι (6) χρόνια από την ΚΤΥΠ κι ακόμα δεν είναι έτοιμο!

Το καλοκαίρι πέρασε και οι νεοδιόριστοι/ες, οι αναπληρωτές/τριες και κάθε συνάδελφος που μετακινείται και αναζητά στέγη αντιμετωπίζει τη σχιζοφρένεια ενοικίων που ξεπερνούν κατά πολύ το 50% του μισθού τους: οι εικόνες με εκπαιδευτικούς να κοιμούνται σε αυτοκίνητα επέστρεψαν για να θυμίσουν το αυτονόητο. Οι εκπαιδευτικοί με αυτούς τους μισθούς δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το νοίκι τους! Όσοι σπουδάζουν παιδιά μακριά από το σπίτι τους, είτε θα τα σκάνε σε ενοίκια και λοιπά έξοδα, καθώς οι φοιτητικές εστίες είναι ανέκδοτο, είτε οδηγούνται να  να τα σκάσουν στα αναβολάδικα τύπου Mediterranean που αυτοαποκαλούνται κολλέγια.

Το καλοκαίρι πέρασε με την ενημέρωση πλήρως ελεγχόμενη που θυμίζει τριτοκοσμικές χώρες σε δικτατορικά καθεστώτα – να καίγεται ο Όρβηλος ένα μήνα, η φωτιά να περνάει τα σύνορα με τη Βουλγαρία και τα ΜΜΕ σιωπή. Τα εργασιακά δικαιώματα απλά ανέκδοτο, μιλάμε για χώρα που οποιαδήποτε στιγμή ο εργοδότης σου μπορεί να σε απολύσει με αποζημίωση ένα μηνιάτικο ή να σε βάλει να δουλεύεις 6ημερο.

Το καλοκαίρι πέρασε, με την υγεία πρακτικά να έχει ιδιωτικοποιηθεί, καθώς το ΕΣΥ υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Παρακαλάς μην σου τύχει τίποτα και δεν έχεις λεφτά ή βρίσκεσαι εκτός Αττικής/Θεσσαλονίκης, καθώς στην πράξη δεν θα έχεις καμία περίθαλψη. «Έπαθε ανακοπή Κυριακή, λογικό να μην υπήρχε γιατρός», δήλωσε ο Γεωργιάδης για την τουρίστρια που απεβίωσε στην Ανάβρα. Ο Άδωνις είναι η φωνή του καπιταλισμού, κυνική και χωρίς τα φτιασίδια. Η δημόσια υγεία δεν φέρνει πίσω κέρδη, δεν παράγει πλούτο. Μόνο έξοδα είναι. Μαύρη τρύπα την λένε μεταξύ τους οι χαρτογιακάδες. Αν μπορούσαν θα την είχαν καταργήσει τελείως.

Το καλοκαίρι πέρασε και στην Παλαιστίνη έχουν δολοφονηθεί τουλάχιστον 40 χιλιάδες άνθρωποι, 16 χιλιάδες από τους νεκρούς είναι παιδιά. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους είναι άμαχοι. Δε συμπεριλαμβάνονται οι αγνοούμενοι κι όσοι έχουν καταπλακωθεί μέσα στα χαλάσματα. Στις 15 Αυγούστου οι ΗΠΑ ενέκριναν 20 δισεκατομμύρια οπλισμό στο δολοφονικό κράτος του Ισραήλ για να αποτελειώσει το σχέδιο του αφανισμού ενός ολόκληρου λαού.

Το καλοκαίρι πέρασε και να ‘μαστε πάλι εδώ. Έτοιμες και έτοιμοι να στηρίξουμε τα σχολεία μας και τα παιδιά μας, να ανταποκριθούμε στον παιδαγωγικό και κοινωνικό μας ρόλο, να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο σχολείο για μας και για τα παιδιά, για τα στοιχειώδη δικαιώματά μας, ενάντια στην αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση, για έναν αξιοπρεπή μισθό, για σταθερή και μόνιμη εργασία, για να βγούμε στη σύνταξη όρθιοι και όχι στα 67, για σχολεία που δε θα πέφτουν τα ταβάνια και οι τοίχοι επειδή έβρεξε (βλ. Μαράσλειο) αλλά θα είναι τόποι παιδαγωγικής ελευθερίας, συλλογικότητας, δημοκρατίας, πολιτισμού, χαράς και δημιουργίας για μας και τα παιδιά. Σε αυτή τη μάχη θα δώσουμε και την ψυχή μας, μέσα και έξω από τις τάξεις, στα σχολεία, στις πλατείες, στους δρόμους του αγώνα.

Εκπαιδευτική Παρέμβαση  Α΄ Αθηνών